لبخند خدا

ادامه نوشته

شریعتی

ادامه نوشته

آسیب شناسی رفتاری ما ایرانیان

ادامه نوشته

استاد ، دانشجو

ادامه نوشته

پاسخ به نامه ی سرکار خانم وسمقی

ادامه نوشته

حجاب

ادامه نوشته

پاسخ به دکتر شریعتی ( دوست داشتن فراتر از عشق نیست )

ادامه نوشته

پاسخ به عسکری یحیی زاده خطیر

ادامه نوشته

دلم به حال علم می سوزد

ادامه نوشته

سیّد بیان وقلم

ادامه نوشته

نوشته هایم

ادامه نوشته

اسطوره سازی در تاریخ ( لطفا این دیباچه را به دقت بخوانید)

ادامه نوشته

پاسخ اینجانب به رؤیای رسولانه دکتر سروش

ادامه نوشته

دخترک ناز

  بنام خـــــالق هسـتی  بخوانید       تامـــغز ســــخن از دم بدانـید

در این گفـــتار ابیاتی ســرودم          که خود جزیی ازآن افسانه  بودم

سخن بهر یکی گفتم ( جنین ) بود     مفـصّل در کتابـــی آتشین بود

ولی اکــــنون کآمد او بدنــــیا            خواهم تا بدو گــــویم سخـنها

تا آنگاه کآن نامــــه بخـــوا ند              وراز و ا لدینــــش را  بدانـــد

                            +++++++++++++++

شنـیدم چـند مـاهی آمدستی          هنوزت خواب در گهواره هسـتی

زتقد یر خدا گشــتی تو  دخـتر           فرقی نیست گــر بودی  مذکـّــر

خدایا بســـلامت دار جانـــش             شود سالم در جســــم وروانش

هر آنگاهی به رشــد وعقل آیی         نگه مـــی دارم آن  راز رهــایی

        برایت نامــه ای از دل نوشـتم            که با خـون جـگر آنرا سرشــتم

                          +++++++++++++++++

مرا مایوس از فهمـش مگـردان         نخوان دستخط من را همچو نادان

اوّل بایدت درســـی بخـــوانـی          بگیری عـبرت از این زند گـــانی

 اگر بـــودم به دوران شـــبابت         خودم شـــرحی دهم از آن  کتابت

وگر درعالمی دیگر تــنم بود             برایت می نـهم سرچشـمه ی رود

توبنگر صد نشان وصد علامت           زغوغایی که باشـــد چون قیامت

                  +++++++++++++++++++++

مرا مقصود برتر زین نوشــــــــتار           همانا توشـــوی آگاه وهوشیـار

 بدانی از گذشته  گر شـود   یاد           توگــویی عجبـا ای داد وبــیداد

 نمی خواهـم به  جانت نفرت آید          ازین قصـه تو پندی گـیر شــاید

 گنهه کزدیگران کردند شوی پاک          بسان گل  چو روید  بین خاشـاک

امید اســت از بیان حـــق نرنجی          بخوان آن نامه تا یابی تو گنــجی

شعر : حبیب جمیل زاده 20/9/90

 

_____________________________________________________

فیس بوک

دوست دارم " پیج " " فیس بوک " دلت باز کنم

تا با "اوپن " صفــحه ی " پروفایل " آغاز کنـم

نگاهــــی به همانجا که تصــــویر " اد"  کنند

زافـــسون چشــــم هات در خیال  پرواز کــنم

لازم به " سـرچ " نیســـت  ای نازنــین دل من

تا پیـــدا کـــنم  تـــوراوســــاز وآواز کــنم

چونکه " وب " پر از تبســمت " فیلتر " نیست

همیـــشه وقت با چشـــمان مســـتت  ناز کنم

وقتـــی  که  به یمن وجــودت " کلـیک "  کـنم

تورا به ژرفنـــای وجــودم دمســــاز کـــنم

بیـــاد خاطــــراتت همیـــــشه " کانکـــتم"

تا معــــانی عشـــــقت در دلــــم راز کــنم

حبیــــبم ودر قلب من " کپی پسـت " شــدی

بدین ســـــان به خـــــدایم راز ونیاز کــنم

 

شعر : حبیب جمیل زاده 12/4/90 

جان فروشی قاچاقی چند ؟

چه خود ارزانتر از ارزانترين دادي

بهاي جسم وجانت كو ؟

چه بودت آن حراج فصل بي مايه

شگفتا زآن پدر در سر

شگفتا آن برادر . جان عزيز خواهر

شگفتا مادر روشن تر از اختر

چقدر بفروختندت نازنين دختر ؟

به كمتر زآن لباسي كه به تن داري

چرا خودرا به ارزاني ترين دادي

خريدارت نما آدم

آن تحفه ي در عالم

تازه در سرش مي پرورد هر دم

كه من ز آن جنس بيهوده ضرر كردم

چه حيرانم در اين قصه

كه نامش را چه بگذارم

جان فروشي ؟

خود فروشي ؟

يا فرزند را مخفي فروشي ؟

پس چه شد آن ادعاها ؟

آن تصوّرهاي فردا

يا منم در اشتباهم

خوب ننهادم كلاهم

بر سرم قاضي براهم

نه تو آن باغ شقايق

نه تو آن انسان عاشق

نيك صادق

آن مثل در باره تو

كه خلايق هرچه لايق

تیر ماه 1387

 

جواب شعر عروس

 

من که میگم چه ساده ای                  

مثل منه به این یکی                          

توهم به اون یکی دیگه

دل داده ای

فکر کردی اون عاشقته ؟

دوست داره ؟

آخه منم

مثل صنم

اورو الهه ی خودم

از همه ی خدایگان

بالاترش برده بودم

فکرکرده ام دوستم داره

عاشقمه

چه ساده ام

دنبال او رفته بودم

راست میگن اون قدیما

که عاشقی کار دله

ولی رفتن من

چو رفتنت

هردوی ما رفته بودیم

توجاده های بی نشون

پی سراب دشت عشق

رویای سبز کهکشون

احساس پاک من وتو

تو وصفشو

دفتر کل واژه ها

کم میآرن

نگو چرا

اون بی وفا

دست به چنین کاری زده ؟

بقول تو :

رفته سراغ دشمنت

اون یکی نامرد حسود

که گفتی حتی بخدا

یه لنگه کفشتم نبود

پس منه شهره ی سحر

ستون آفاقم وسر

چگونه دردمو بگم

مثل یکی خاری توچشم

ودرگلو تیغی داره

نمی تونه حرف بزنه

نمی تونه آه بکشه

نمی تونه نگاه کنه

که آن رفیق بی وفا

باچه کسی شریک زندگی شده

بقول من :

یه مرد دیو قصه ها

دربدر تو کوچه ها

من نمی گم

هزار وصد

مرد حقیر وتن بد

مثل یارو

یه لنگ کفشم نمی شن

نه

اینم یه حکمتی داره

قربون حکمت خدا

هرکی بره راه جفا

تو این سرا واون سرا

خدا حقیرش میکنه

بدبخت روزگار میشه

من که میگم :

عشق من و وفای من

بالاترین موهبت خدای من

خیانت وجفای او

لکه ای بر ردای او

ای عاشقان در جهان

بگفته ی ساده من گوش کنید

قواعد بازی عشق

به تن وجان بخرید

نفرت هیچ کسی

به قلبتون راه ندید

اون عروسی که برفت

در پی رویا وخیال

خواست یک شب

ببرد مال ومنال

ارزش عشق تورا

هیچ ندارد به وصال

تو در این قاعده پیروز شدی

چونکه از او نبریدی

لیک اون راه سیه بختی را

تا ابد واسه خود

ننگ وبد نامی را

ثبت وجاوید بکرد

شعر: حبیب جمیل زاده 5/2/90

 

عروس

این شعر زیبا را از اوازی شنیدم

وبه زودی جوابش را خواهم داد

 

ازاینور اونورشنیدم

داری عروس میشی گلم

مبارکت باشه ولی

آتش گرفته این دلم

خیال میکردم بامنی

عشق منی مال منی

فکر نمی کردم یه روزی

راحت ازم دل بکنی

باور نمی کردم بخوای

راست راستی تنهام بذاری

اخه یه عمر همش بهیم

گفته بودی دوسم داری

گفته بودی عاشقمی

بپای عشقم می شینی

می گفتی هرجا که باشی

خودتو با من می بینی

......................................

رفتی سراغ دشمنم

یه پست نامرد حسود

یکی که حتی بخدا

لنگه ی کفشمم نبود

به ذهنشم نمی رسید

حتی نگاش کنی یه روز

آخه چه دردی می کشم

ای دل بیچاره بسوز

با این همه ولی هنوز

عشقت برام مقدسه

همینکه توشاد باشیو

بخند واسه من بسه

................................

 

 

تاج عروسیتو برات

خودم هدیه می خرم

غصه نخور حرفاتو من

پیش کسی نمی برم

هرکی بپرسه بش می گم

خودم ازش خواستم بره

می گم برای هردومون

اینجوری خیلی بهتره

...............................

با اینکه می دونم برات

همدم وغمخوار نمی شه

آرزو می کنم دلت

یه لحظه غصه دار نشه

با اینکه می دونم یه روز

تورا پشیمون می بینم

همیشه از خدا می خوام

چشماتو گریون نبینم

با اینکه از دوری تو

دلم داره می ترکه

ولی بخاطر توهم

شده می گم مبارکه مبارکه

5/5/89

 

 

آینه

                                          باتشکر از دختر عزیزم ز - جمیل زاده

                                                         که با این سروده ی زیبا وبلاگم رامزین کرر

........سوختم

وساختم

ودر این آینه ی زنگ زمان

من نگاهی به غمت انداختم

ونوشتم با خون

که تورا

در رزمگه روح وروانم کشتم

ونوشتم با اشک

اشک از چشم گریزان خودم راگویم

از عشق پر تاب وتبت

رگ جاری روانم را زدم

وتورا قاب گرفتم

وبه دیوار دلم انداختم

وصدایت کردم

از دهان فرهاد

ولی افسوس که شیرین وجودت

همره عشق با نسیمی آمد

ومن تورا از دندان باد ربودم

عشق تو مثل گون ریشه ی سختی دارد

دلم آن خاکی است

که تورا هم آغوش

دل من جایگه ریشه توست

عشقت آویزه به باد

لیک آن خاطره ی عشق تورا

در دلم مانده به یاد

20/9/88

دلتنگ اشک هایم

دیگر نمی ریزد زچشــمم همچو  باران

اشـک روان ســــوزی بــیاد  گلعـذاران

مــهری که بود اندر دلــم تا بی نهــایت

افــسوس در بهر کــسی از بی وفایان

عشــــقم مـرا از بــوم وبر آواره  کرده

دورم نمود از حلقــه ی رنـدان ویــاران

هـرگز نمی دانم  چـرا افـسرده حالـم

دلتنگ اشــک لحظــه های نابسامـان

در اوج آن آشفــتگی  جان وتن  سـوز

از نالـه هایـــم غم پرید و شـد گریزان

دردا که از عشقم چو آمد  قصه پرداز

جمــعی و معــشوقه زخیــل نابکاران

ننـگ زمـانه بر توبـــاد  ای  روزگـــارم

نـام حبــیـبم را  بیـآلودی به عصــیان

 

پارک ملت 22/3/89

حبیب جمیل زاده

یا رب

یارب نظری به حال بیــمارم کن

                              وزلطف خودت محرم اسرارم کن

عـشق من دیوانه اگر فاش  شود

                              صــــد واویـــلا  تـــو آبرودارم  کن

 

      ***********

 

یارب دل من  برد  نگارم  چـه  کنم

                          از جور رقـیب در شـرارم  چه کنم

مجنون شدم وچه حال دارم  اکنون

                          از درد فـــراق بی قـرارم چـه کنم

شب زفاف

در شب زفاف تو

دلم را حجله ای روشن

ده انگشت خود را

دور تا دورش

فروزان شمع می سازم            

دوچشمم

در کف دستم نهاده

همچو دُر غلطان

برایت حروه می سازم

تو بنشین بر فراز هودج ذهنم         

تماشا کن

آسمان صاف تا چینم برایت

ستاره های مست شب بی تاب

تا زآنها مرصّع تاجی نور افشان

درخشان رنگ می سازم

زعطر آگین گلستان جهان

زیباترین گلهای تمام سال

قلبم را چه گلدانی بلورین

برایت من

سبد آذین می سازم

جانا جان من را

رخش پیما ساز بر فراز ابرها

تا که چشمان قشنگت

همه زیبایی های عالم را ببیند

برو خوش باش

برایت من

خوشی را از ذره ی باقی مانده از جانم

از کل وجودم آرزومندم

هر عاشق خوشبختی عشقش را

نخست هرچیز می داند

منم عاشق

به آن نان ونمک کزدست هم خوردیم

برو در زندگی آسوده خاطر باش

منم از آن نشاط وشادی قلبت

خوش وآسوده می گردم

منم در آن شب دیبا

ترانه ی رقص پای می سازم       31/4/88

 

 

(( تولدم )) یکم بهمن ماه

چه زود بگذشت

نسیم جوانی ام

وفقط یک چیز در باورم گنجید

گریه ام بهنگام تولدم

نمی دانم اگر غیر از منی خندید

یا در عمر خود

به دریایی رسید ودید

آبی را

ولی من .........زیستم

وبا تمام احساس بچه گانه ام

فهمیدم چرا در لحظه زادن نخندیدم

چون اسارت روحم را

در قفس تنم دیدم

ودریایی که آبش

برهوت بود وسراب

 پس  بنگرتو زندگی ام را

ودریاب

کآن بهترین کتاب

 

30/10/88

روزگار سرد

نمی دانم چرا یارب

دلم افسرده است امروز ؟

خیال آشفته ام امروز ؟

اشکم زود می آید

همچون قطره ها از ابر می بارد

دلم تنگ است

واحساس درونم را

مرا از خویشتن بیگانه می سازد

چقدر دور وبرم انسان می بینم

ولی تنهای تنهایم

دنیا را گهی بی رنگ می بینم

روز و روزگار سرد را

تاریک می بینم

نمی دانم چرا یا رب

خنده بر لبم هرگز نمی آید ؟

شادی را نمی فهمم

معنی واژگان را

از غم واندوه در ذهن وخیالم نیست

زیبای زمانی خوب من

تشخیص می دادم

ولی اکنون چشمم

خسته از دیدن

فکرم  ندارد نای فهمیدن

قلبم سرد از هر گونه

مهر وعشق ورزیدن

نمی دانم کجا تا کی

غوطه ور در این احوال خواهم بود

تلخی وشیرینی دنیا

در کامم

در مرداب روحم

همچون افسانه می ماند 

نمی دانم چرا یا رب

ره از بیراه گم کردم

چرا یا رب ؟                               پارک ملت 28/7/88

 

دومین مجموعه شعر

( شهریارا سخنم بشنو )بزودی چاپ ومنتشر می شود

شهریارا سخنم بشنو

دلم فسرده سخت

افسوس که دستم به عالم برزخ نمی رسد

زخاکی ام بشنو

با تو سخنی دراز دارم

تو رفتی وگمانت که درد عشق

آن بلای خانمانسوز

دیگر به سراغ کسی نمی رود

آن عذاب را کسی نمی کشد

تو رفتی ودر حسرت آن بودی

که در زمین وزمان

اشکی

از دید گان  خلق

ببینی راحت روان شود

تو رفتی وسوز دلت

کسی نبود

که با آب فهم زبانه بشکند

ترسیدی از درک توده ها

که مبادا از غمت دو دل شوند

جرعه جرعه کشیدی شوکران فنا

در راه ثریای بی وفا

اما گمان کردی که در این راه پر خطر

یگانه عشق عالم بشر شوی

اما منم همدرد تو

رنجی فزونتر دیده ام

درد ی به جان کشیده ام

زعشق بی وفای دیگری

تو رفتی وعشق سبزت روئید

در کالبد روزگار تلخ

اما  وا حسرتاه

عشق بنفش مرا

هیچ جنبده ای بر نتافت

ملعون کون ومکان شدم

بشنو ای همدرد وهم ناله های من

قصه ی بی رنگ عشق کذایی ام

بعد از تو

شدم آواره ی معشوق

بسان عشق عذرایی

همچون مست رویایی

جهیدم در نفس های اهورایی

گسستم از تمناهای فردایی

ولی می دانی کز ظلم جفاپیشه

چه دامی سر نوشتم بود ؟

چه افکاری کنارم بود ؟

همانگونه که با رنج وعذابت بود . من بودم

روزی از قضا معشوقه ات برگشت

که جان قربانی اش کردی

ولی افسوس

بعداز مرگ سهراب

وبی رمق از پای افتادن

چه سود از نوش دارویش

تو گفتی آمدی اما

به صد معنا نشان دادی

که غیرت تا نباشدهمدم عاشق

معنایی برای عشق هم هرگز نخواهد ماند

بنازم عزّت نفست

ای عنقای با همّت

ای سیمرغ در آفاق جان سرور

می مانی برایم تا ابد رهبر

 

ح_ جمیل زاده  پارک ملت  9/7/88

 

 

 

 

 

 

گناهم چیست؟

نمی دانم گناهم چیست

چشم خلق از من روی گردان است

مرا در دل چه پندارند

در بطن ضمیر خویش

چه آفت دانه ای در سنگ می کارند

دلها سخت بیمار است

گناهم چیست ؟

خداشانرا به تیغ و ضربه ی شمشیر من کشتم ؟

پیامبرشان میان آتشین چنگال سوزاندم

معبدشان به ویرانی کشانیدم

مذهب پر افسانه هاشانرا عوض کردم

گناهم چیست ؟

یکی ناگه زبان بگشود وگفت ای ابله گستاخ

نمی دانی گناهت چیست ؟

گناهت زآنچه بشمردی

هزاران بار بدتر

بزرگتر در جهان اول وآخر

نمایانتر زکفر وشرک هر کافر

شکستی حرمت پاکترین باور

تودر دل عشق ورزیدی به یک دختر

باز هم گویی گناهم چیست ؟

داروغه بفهمد جرم تو این است ؟

می دانی چه حکمی بر تو خواهد راند ؟

ترسیدم ولرزیدم

ولی جرات به خود دادم

که در راه دلم

در راه آن معشوق

ناقابل سرم

هدیه برم  بر دار

 

پارک ملت 16/6/88

عشق وجنون

چه بگم از عشـق مـن بی خـبری

          بی جهت از عاشقان دل می بری

اسم تو در قلب من نقشی گرفت

           گمان کـردم از همه عاشـق تری

راه آن جستم که از رنج وعذاب

              تا رســیدم بسـرابـی دیگــری

کی رهایابم من از عشق وجنون

           خوب می دانی که زجانم دلبری

من نه هوشیارم نه آسوده خیال

           مست عشقت اما تو خیره سری

گفتـمت روزی اگـر آیـی بهـوش

          بازخواهی دیدکه چشمم بر دری

نیمه جان افتاده بـی روح و رمق

           انتظـــارم کـه بگـیرم شـــرری

من حبیب وتویی افسانه ی عشق

            آرزو دارم بخــوابــم ســحری

4/3/88 - پارک ملت- جمیل زاده